‘The Next Education Workforce’: Inspiratie uit Arizona

Auteurs

  • Lida Klaver Saxion Hogeschool
  • Symen Van der Zee Saxion Hogeschool

DOI:

https://doi.org/10.63379/6t484s67

Samenvatting

Het programma ‘The Next Education Workforce’ van de Arizona State University (ASU) heeft als doel het leraarschap aantrekkelijker te maken en het leren van leerlingen te verbeteren. De kern van dit programma is teamteaching, waarbij het ‘één-leraar-op- één-klas-model’ wordt doorbroken. Een team van bijvoorbeeld een expertleraar, onderwijsassistent, leraar in opleiding en betrokken ouders is gezamenlijk verantwoordelijk voor het leren van een grotere groep leerlingen. Hierbij wordt steeds gekeken wat nodig is voor welke leerlingen en wie waar het beste voor ingezet kan worden. Naar aanleiding van hun bezoek aan Arizona, hebben drie schooldirecteuren en drie van onze collega’s van de lerarenopleiding van Saxion hogeschool een reflectie geschreven, op de volgende vraag: “Wat kunnen lerarenopleiders leren van de ASU als het gaat om de aanpak van het lerarentekort?” Ook waren twee studenten van de lerarenopleiding basisonderwijs mee naar Arizona, waarmee we online in gesprek zijn gegaan over deze vraag. Hoewel de bezoekers aan de ASU ook met kritische vragen terugkwamen, bijvoorbeeld over verschillen in context, kwam in veel van de reflecties de intentie naar voren om teamteaching verder te verkennen en om ermee aan de slag te gaan. We concluderen uit de reflecties dat teamteaching kansen biedt voor het aantrekkelijker maken van het beroep van leraar en voor het terugdringen van het lerarentekort. Bovendien zou het kansengelijkheid kunnen stimuleren en ervoor kunnen zorgen dat leerlingen meer en beter leren. Hierbij is het wel belangrijk om op doordachte wijze invulling te geven aan teamteaching.

Downloads

Gepubliceerd

2023-12-01

Nummer

Sectie

Praktijkvoorbeeld

Citeerhulp

Klaver, L., & Van der Zee, S. (2023). ‘The Next Education Workforce’: Inspiratie uit Arizona. Tijdschrift Voor Lerarenopleiders, 44(4), 45-62. https://doi.org/10.63379/6t484s67